زمانی که فردی به عنوان بیمار به مطب دندانپزشکی مراجعه میکند، پس از معاینه بالینی و بررسی علایم بیمار، دندانپزشک مربوطه ممکن است از رادیوگرافی های مختلفی جهت کمک به تشخیص نهایی نوع پوسیدگی یا مشکلات استخوانی بیمار استفاده نماید.

رادیوگرافی بزرگ(پانورامیک) تصویر کلی از دندان ها، تعداد آنها، وضعیت ریشه ها، استخوان اطراف دندان ها، وجود دندان های نهفته و ریشه ها ی باقیمانده فراهم می آورد. معمولا این نوع رادیوگرافی جهت بررسی پوسیدگی های وسیع، نحوه قرار گر فتن دند ان عقل نهفته و وضعیت استخوان حمایت کننده دندان ها کاربرد دارد.

در صورت حساسیت دندان های بیمار به شیرینی(احساس درد تیر کشنده بعد از مصرف مواد غذایی شیرین) غالبا تهیه رادیوگر افی داخل دهانی و کوچک که نواحی بین دندان ها را با دقت بالا تری نشان می دهد، بسیار کمک کننده می باشد.

رادیوگرافی نیم رخ معمولا در بیمارانی که کاندید ارتودنسی هستند تهیه میشود.

در مواردی که بیمار نیاز به جایگذاری ایمپلنت داشته باشد و یا بنابر دلایلی احتیاج به مداخله جراحی وسیع در فک وجود دارد( و جود کیست های بزرگ و تومور) تهیه سی تی اسکن خاص دندانپزشکی (CBCT)مفید است. این نوع از سی تی اسکن نسبت به نوع معمولی آن، اشعه ایکس کمتری به بیمار تحمیل میکند و اطلاعات تشخیصی مناسبی در اختیار جراح قرار میدهد .

جهت بررسی سالانه فرد، در خصوص ایجاد و میزان گسترش پوسیدگی های جدید، به طور کلی در یک فرد با شدت پوسیدگی متوسط و وضعیت بهداشت متوسط، تهیه دو عدد رادیوگر افی داخل دهانی هر ۹ ماه یکبار(به طور میانگین یکبار در سال) ، پیشنهاد می شود.